पत्र

पर्देसी पतिलाई पत्नी को पत्र

मेरो सिर निहुरि रहेछ हजुरको चरणमा, सम्बोधन गर्दैछ मेरो प्रण लाई हिर्दयका भबहरुले, यति खेर म भगवान लाई सम्झी रहेछु
सधै सहि सलामत राखेस
बिरानो ठाउमा तपाईको सहारा को होला ? सन्चै त हुनु हुन्छ ? खोइ कसरि बुझ्ने त्यहाँको खबर ! कसरि सुनौ तपाइको बोलि ! अनि कहिले देखौ तपाईको चेहरा ! यस्तै यस्तै भाबनाहरु समेटिएका छन म भित्र, नाता र परिचय थिएन हामी बीच तर यो दुनियामा तपाईको नामको सिन्दुर मेरो सिउदोमा रंगयो बास्तव मै त्यस दिन बाट म तपाइकी भए अनीत आफ्नो पनको आभास हुन थालो
तर दुख लाख्छ थाहानै नपाई हिर्दय फुकाएर बोल्न नै नपाउदै लाजले झुकेको सिर उठननै नपाउदै बिछोडको परिस्थिति अंगाल्नु पर्यो जसमा एक प्रकारको आफ्नै व्यथा छ
जसलाई स्वीकार्नै पर्छ
आज भोलि तिनै छोटो समयका दिन लाई सम्झेर दिनहरु काटी रहेछु
रितले छुटायो प्रितले सम्झना दिलाउछ यस्तै त रहेछ जिबन
के गर्नु बाच्नका लागि संघर्स गर्नै पर्ने
नत हजुर लाई इच्छा थियो भेट्ने साथ साथ छुट्ने, नत मलाई ! नत रोक्न नै सक्थ्ये म तपाई लाई , के गर्नु आफुले सोचे जस्तो नहुदो रहेछ त
नजिकिएर एक अर्कामा आश्रित भएर दुख सुख बाडेर तितो मिठो जे हुन्छ खाएर आफ्नै देशम बस्ने चाहना त सबैको हुन्छ तर के गर्नु नियतिले अलग बनाएपछि मनलाई बुझाउनै पर्ने, बाच्नका लागि अनि बचाउनका लागि जिबन चलाउनका लागि खोइ के के गर्नु पर्ने हो ? सम्झन्छु पुरुस को जिबनमा अनेक आपत् आउदा रहेछन
आफ्नो परिवारको सुखको लागि रात दिन दुख गरेर हिडी रहेको बेला एक कप पनि खुवाउन नपाउनु, छेउ मा बसेर भिजेका आखा पुछ्न नपाउनु यो भन्दा ठुलो पिडा कुन स्त्री लाई होला ? आखिर जिबन नदी विवाह डुंगा श्रीमान श्रीमती त्यो डुंगा लाई पर लगाउने शाह यात्री यही त होल पती पत्नीको सम्बन्ध अनी खुशीयली जिबनको सिडी !

यहाँ सबैलाई सञ्चै छ्
जे जसरी भये पनि एक अर्कोको साथमा भएकाले होला खुशी साथ दिन हरु गुजारी रहेछौ आमा बुवा पनि आरामै हुनुहुन्छ
मइलेत आफुले गर्ने कर्तब्य गरीरहेकिछु
घर भित्रको बातावरण राम्रो बनाउन स्त्रिको ठुलो हात हुन्छ भन्छन, दाइत्व र जिम्बेवारी दिलो ज्यान दिएर पुरा गर्ने छु
हजुरले यहाँको बारेमा चिन्ता लिनु पर्दैन, धेरै पिर गर्यो भने सरिर कम्जोर हुन्छ
सम्झनु पर्छ मनलाई बुझाउनु पर्छ र हामीले बुझ्नु पर्छ कि भगवानको चाहना नै यस्तै थियो
दुनियाँमा सधै को कस्को साथमा हुन्छर ? कुनै न कुनै दिन आँखा चिम्लेर अध्यरो संसार अङाल्नै पर्छ
फेरी सदाका लागि टाढा पनी त जानु भएको होइन नि हजुर ! केही समयमा त भेट भाई हाल्छ ! किन मनलाई सनु बनाउनु हुन्छ ? म त यसरी नै चित्त बुझाई रहेकिछु तर घरी घरी पिडा हुन्छ, जब रमाइला समयहरु आउछन याहा अनी मेरो मन त्यहाँ पुग्छ जहाँ तपाईं हनुहुन्छ
म हराउछु `हजुरको यादमा ! छितिजलाई हेरेर दिनहरु गन्न थालछु ! अनाय्र्सै तपाईंको छाया मेरो अगाडि आउछ अनी मन भरी खुशी बोकेर तपाईंको स्वागत गर्न संघारमा पुग्छु तर अनायसै झस्कन्छु र आफैलाई सुन्यतामा पाउछु अनि सम्झन्छु अबत कहिलै त्यो बिरानु संसारमा जने स्विक्रिती दिनेछैन भने सङ्कल्प गर्छु र लाचार पाहिलालाई भित्र तिर फर्काउन बिबस छु
रात दीन भगवान सँग प्रार्थना गर्छु हजुरलाई केही नहोस्, मेरो बाच्नुको आधार हजुरनै त हो
आफ्नु ख्याल रामरी राख्नु
बिदेसी भुमी आफन्त कोही छैन भनेर मन खिन्न नपार्नु, मलाई महसुस गर्नु आफ्नो पनको आभास हुने छ्


किन हो किन सुन्यताले सताइ रहेछ मनको एकान्त कुना बाट अब्यक्त रुपले मायाहरु जागी रहेकोछ अनी इश्वर सम्झेर सुनसान बातावरणलाई अङालेर सपनीमा हजुरलाई भेटछु, मायालु हातले स्पर्श गर्न पुग्छु, फेरी झस्कन्छु ओहो कस्तो मिठो सपना देखी रहु जस्तो भेटि रहु जस्तो
यसरी धेरै रात हरु बिताइ सके हजुरको यदमा ! चहित्र बैशाखको हुरी संगै मेरो मन उडी रहेछ, अङालेर बस्छु आक्रिती र प्रतीबिम्बलाई जहाँ छोटो समयमा अनगिन्ती पलहरु हासी खुशी बितेका थिए र अझै चाहना छ्
तपाईंको प्रतिछ्या मेरो मात्रै होइन सम्पूर्ण परिवारको हो
तपाईंको सुन्दर आगमन को कामना सबैलाई छ
हजुर आए पछी फेरी घरमा एक प्रकारको खुशीयाली छाउने छ सन्चो बि-सन्चो के छ बुझ्न पाये हुन्थ्यो
खबर र पत्र पठाउदै गर्नु होला अब धेरै के लेखौ र हजुर मनका भाबनाहरु एकै साथ ब्यक्त गर्न नसकिदो रहेछ्त खाली पानामा ! हजुरलाई सम्झेर यती बेला खुशीले आशु बगी रहेछन ! चाडै आउनु संगै जिबनका पथहरु एक अर्काको भरमा ब्यातित गरौला
अन्त्यमा मेरो भगवान तपाईं भये पनी इश्वरलाई सम्झन मन लग्यो, हे इश्वर मेरो बाच्ने आधारको र्रक्क्ष्या गरेस .........................!!!!!!!!!!!!!!